به نقل از «مشرق»

مأموریت دارند کفه خالی غرب را پر کنند؟!

تاریخ انتشار: ۲ اسفند ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۷۱۵۹۰۰۳

در حالی که مقامات آمریکایی مکرراً می‌گویند برجام در اولویت آنها نیست و از دستور کارشان خارج شده،‌ اصرار برخی مقامات دولت سابق بر اهمیت مذاکره در این زمینه و احیای برجام،‌ عجیب و تردیدبرانگیز است.

به گزارش مشرق، روزنامه کیهان در ستون خبر ویژه خود نوشت:طی ماه‌های اخیر، مقامات آمریکایی مختلف از جمله بلینکن، جان‌کربی، رابرت مالی و ند پرایس، با ادبیاتی شبیه به هم مدعی شده‌اند که مذاکرات برجام در اولویت کاری آنها نیست.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

آنها ادعاهایی مانند جنگ اوکراین،‌ حقوق بشر، تروریسم، موشک‌ها و پهپادهای ایران را پیش کشیده‌اند.

اما در همین حال حسن روحانی رئیس‌جمهور سابق برای چندمین بار و برخلاف واقعیات ادعا کرد: «می‌توانستیم در اسفند ۱۳۹۹ با رفع تحریم‌ها، امید را احیا کنیم و حتی شروط‌ها برای وضع تحریم‌های غیر هسته‌ای نیز پذیرفته شده بود. اما تصویب مصوبه اقدام راهبردی مجلس مانع آن شد»!

عبدالناصر همتی، رئیس بانک مرکزی در دولت سابق هم با انتشار تحلیلی مثلاً اقتصادی و پس از کلی مقدمه‌چینی، ‌نتیجه‌گیری سیاسی برای حل مشکلات اقتصادی کرده و نوشته: «باید پذیرفت شرایط سختی است و این همان موضوعی است که همواره تأکیدم بر آن بوده و هست که راه حل بنیادی، باز کردن هر چه سریع‌تر گره توافق هسته‌ای و تلاش برای توسعه تعامل با جهان است. امری که از نتایج کوتاه مدت آن افزایش میزان صادرات نفت، توسعه مبادلات بانکی و تجاری، کاهش هزینه‌های مبادلات بین‌المللی و مهم‌تر از همه توقف رشد غیرمنطقی نرخ ارز و تعدیل آن خواهد بود».

مواضع روحانی و همتی و برخی سیاسیون و رسانه‌های همسو در حالی است که اولاً آنها همین حال به خاطر چک برگشت خورده برجام و کلاهبرداری آمریکا در آن، در موقعیت اتهام و قصور و تقصیر قرار دارند و در همین روند کلاهبردارانه بوده که آمریکا و غرب، تحریم‌ها را دو برابر افزایش دادند و خسارت‌های اقتصادی بزرگ به ایران زدند. ثانیاً مقامات دولت بایدن از همان ابتدا مدعی بودند که فشار حداکثری را باید به فشار هوشمندتر تبدیل کرد و طرف ایرانی را برای دادن امتیاز بیشتر از برجام پای مذاکره آورد. به همین دلیل هم دولت بایدن هرگز حاضر نشد تحریم‌های پسابرجامی را- حتی روی کاغذ- لغو کند؛ بماند که دولت بایدن نپذیرفت درباره لغو مؤثر پایدار تحریم‌ها تضمین بدهد. بن‌بست مذاکرات هم به همین علت بود. با این وجود و در حالی که مقامات آمریکایی تأکید می‌ورزند برجام در اولویت کاری‌شان نیست، عجیب است که برخی مقامات دولت سابق و محافل همسو، ضمن تحریف واقعیات مذاکرات، موضع طرف ایرانی را تضعیف کرده و روش منسوخ و خسارت‌بار اظهار نیاز در برابر ناز کردن آمریکا را دوباره در پیش گرفته‌اند.

درباره مصوبه مجلس نیز گفتنی است که این مصوبه خواستار بازگشت طرف غربی به تعهدات برجامی امکان احیای دوطرفه و متوازن برجام است و جای تعجب است که آقای روحانی همانند مقامات آمریکایی، ‌از این ابزار اقتدار و چانه‌زنی برای دولت ایران، ‌ابراز ناخرسندی می‌کند.

درباره دعاوی آقای همتی هم گفتنی است که چالش‌های موجود اقتصادی،‌ رهاورد سمی پاسخ بر ۶ سال معطلی در برجام و پسرفت حرکت‌های درون‌زای اقتصادی است.

مواضع سؤال‌برانگیز روحانی،‌ تداعی‌کننده این تحلیل مهر ماه ۹۲ وبسایت رادیو فرانسه است که نوشت: ارزیابی غرب از دولت روحانی،‌تعامل با فروشنده بدهکار و مشتاقی است که خود را ناگزیر از فروش حقوق ملی می‌بیند. طبق این جمع‌بندی وی، خریدار صبور باشد، فروشنده، قیمت را کمتر خواهد کرد».

اکنون باید پرسید آیا برخی دولتمردان سابق، همچنان اصرار دارند ابزار فشار و چانه‌زنی برای طرف غربی را در مقابل حقوق ملت ایران ایفا کنند؟! و در حالی که دست آمریکا و برخی دولت‌های معترض غربی از همیشه خالی‌تر است، کفه آنها را پر کنند؟!

منبع: مشرق

کلیدواژه: سفر رئیسی به چین قیمت برجام روحانی اصلاح طلبان عبدالناصر همتی تحریم ایران رابرت مالی جنگ اوکراین توافق هسته ای تروریسم دولت روحانی حقوق بشر دولت بایدن بلینکن بانک مرکزی آمریکا ایران خودرو قیمت های روز در یک نگاه حوادث سلامت مقامات آمریکایی تحریم ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mashreghnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مشرق» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۱۵۹۰۰۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

چرا حضور مجدد انسان در ماه سخت است؟

بین سال‌های ۱۹۶۹ و ۱۹۷۲، ماموریت‌های آپولو در مجموع ۱۲ فضانورد را به سطح ماه فرستادند و این اتفاق پیش از پیشرفت فناوری مدرن بود؛ بنابراین، چرا تلاش‌های کنونی فضانوردان، برای ورود مجدد به ماه بسیار کند و پیچیده شده است؟

یک پاسخ ساده واحد برای این سوال وجود ندارد، اما عمده دلایل به هزینه مالی، سیاست و اولویت‌ها ارتباط دارد.

هزینه مالی:

بیایید با پول شروع کنیم. ماموریت‌های آپولو در اوج خود، حدود ۵ درصد از کل بودجه فدرال را مصرف کرد و بیش از نیمی از آن به برنامه آپولو اختصاص یافت.

با حساب تورم، کل برنامه آپولو به دلار امروزی بیش از ۲۶۰ میلیارد دلار هزینه خواهد داشت و اگر پروژه جمینی و برنامه رباتیک قمری را که پیش درآمد ضروری آپولو بودند، در نظر بگیرید، این رقم به بیش از ۲۸۰ میلیارد دلار می‌رسد.

در مقایسه، ناسا امروزه کمتر از نیم درصد از کل بودجه فدرال را با طیف وسیع تری از اولویت‌ها و دستورالعمل‌ها در اختیار دارد و در طول دهه گذشته، نزدیک به ۹۰ میلیارد دلار برای برنامه آرتمیس هزینه کرده است، البته با هزینه کمتر، فرود بر روی ماه، احتمالاً حتی با پیشرفت‌های تکنولوژیکی، روند آهسته تری خواهد داشت.

سیاست:

واقعیت‌های سیاسی ارتباط نزدیکی با واقعیت‌های مالی دارند. در دهه ۱۹۶۰، آمریکا در میانه مسابقه فضایی بود، رقابتی با اتحاد جماهیر شوروی برای دستیابی به بیشترین تعداد دستاورد‌ها در فضا، به ویژه در زمینه فرود انسان روی ماه.

مردم از این ایده حمایت کردند و مشتاق بودند، مانند قانونگذارانی که بودجه گسترده ناسا را مدیریت می‌کردند، اما این نوع هزینه‌ها تا حد زیادی ناپایدار بود، و زمانی که آمریکا "پیروز شد"، مردم به سرعت علاقه خود را از دست دادند و بودجه ناسا کاهش یافت. به زبان ساده اکنون اراده سیاسی یا به طور کلی اراده‌ای برای صرف این مقدار پول برای ورود مجدد به ماه وجود ندارد.

از این رو، ترکیبی از اراده سیاسی کم و منابع مالی کمتر، ناسا را مجبور به اتخاذ برخی تصمیمات حیاتی در اواخر دهه ۱۹۹۰ و اوایل دهه ۲۰۰۰ کرد، تصمیماتی که بر روند مأموریت فضانورد آرتمیس تأثیر گذاشته است.

به طور خاص، زمانی که برنامه شاتل فضایی رو به پایان بود، مدیران ناسا نمی‌دانستند با قابلیت‌ها و مشارکت‌های صنعتی که منجر به ایجاد شاتل شد، چه کنند و تصمیم گرفتند با استفاده مجدد از بسیاری از بخش‌های شاتل، به‌ویژه موتور‌ها و گنجاندن آن ها در طراحی آرتمیس، این زیرساخت را حفظ کنند. 

از سوی دیگر، می‌توان استدلال کرد که این اقدام فراخوان درستی برای حفظ زیرساخت‌ها و استخدام مهندسان هوافضا بود، زیرا دقیقاً همان پایگاه فنی بود که ما برای راه اندازی رنسانس اخیر در شرکت‌های خصوصی پرواز فضایی نیاز داشتیم، اما این بحث جداگانه‌ای است.

اولویت ها:

در نهایت، مفهوم مدرن Artemis دارای مجموعه‌ای از اولویت‌های بسیار متفاوت با ماموریت‌های آپولو است، برای مثال، تحمل خطر ما بسیار کمتر از آن در دهه ۱۹۶۰ است.

ماموریت‌های آپولو کاملاً خطرناک بودند، با احتمال زیاد شکست، در واقع، چندین مأموریت با فاجعه مواجه شدند، از جمله: آتش سوزی آپولو ۱ که منجر به کشته شدن سه فضانورد، خرابی موتور در طول پرواز آپولو ۶ و نقص طراحی کشنده که نزدیک بود به مرگ فضانوردان آپولو ۱۳ بیانجامد. بنابراین، قانونگذاران و مردم مایل به پذیرش مجدد چنین سطحی از خطر نیستند.

ماموریت‌های آپولو مبالغ هنگفتی را صرف فرستادن فضانوردان به سطح ماه برای چند ده ساعت کردند. آن ها رفتند و نمونه‌هایی را جمع آوری کردند، آزمایش‌های ساده‌ای انجام دادند و سپس برگشتند.

ماموریت‌های آرتمیس حول یک مجموعه کاملا متفاوت از اهداف طراحی شده اند. در حالی که مأموریت‌های آپولو علم را به عنوان یک تفکر ثانوی تلقی می‌کردند و هدف اصلی آن پیشی گرفتن از شوروی بود، تحقیقات علمی در مرکز برنامه آرتمیس به اولویت تبدیل شده است، به این معنی که طراحی ماموریت طولانی‌تر و پیچیده‌تر را ضروری کرده است.

سرانجام، هدف برنامه آرتمیس فقط بازگرداندن انسان به ماه نیست، بلکه شروع ایجاد زیرساخت برای حفظ حضور دائمی انسان در آن جا است و همه چیز از انبار‌های سوخت‌گیری مداری گرفته تا انتخاب مکان برای مستعمرات آینده زیر چتر مأموریت قرار می‌گیرد. پروژه Artemis تعاملی‌تر است، زیرا چارچوبی برای تحقق رویا‌ها برای نسل‌های آینده فراهم می‌کند.

منبع: الیوم السابع

باشگاه خبرنگاران جوان علمی پزشکی علوم فضایی و نجوم